Եթե ես ատամնափերի լինեի
Մի օր իմ ատամը շարժվում էր։ Ես անհամբեր սպասում էի, երբ ատամս կընկնի, որպեսզի երազանքս կատարվի։ Երբ այն ընկավ, առաջինը ես իմ ատամը դրեցի բարձի տակ, հետո, ինչ-որ նվեր ուզեցի ու քնեցի, որպեսզի առավոտյան ատամնափերին իմ նվերը բերի։ Մյուս օրը, երբ ես արթնացա, տեսա, որ ատամս տեղում է և ոչ մի նվեր չկա։ Ես շատ հուզվեցի և զայրացա։ Ասացի․
—Այդ ինչ ատամնափերի է, որ իմ ատամը չի վերցրել և ոչ էլ նվեր է բերել։
Հանկարծ այդ պահին ես դարձա ատամնափերի։ Ինձ երևացին կարմիր և կանաչ կետիկներ։ Ես հասկացա, որ կարմիր կետիկները այն տներն են, որտեղ երեխաների ատամները դուրս են եկել և նրանք սպասում են նվերի։ Իսկ կանաչ կետիկները այն տներն էին, որտեղ ես տվել էի նվերներ։ Ես դժվարությամբ հասա առաջին տուն, վերցրեցի ատամը, և մի նվեր փնտրեցի, որպեսզի դնեմ բարձի տակ։ Ատամները ինձ համար շատ ծանր էին։ Մի քանի տուն գնալուց հետո ես հասկացա ինչ դժվար է ատամնափերիի գործը։ Հասկացա նաև, որ երեխաները չպետք է նեղանան ատամնափերիից, այլ պետք է սպասեն մինչև իրենց նվերը տեղ հասնի։