Այսօր մայիսի տասնութին մենք այցելել ենք Հովհաննես Թումանյանի թանգարան։ Սկսբում մենք լսեցինք Հովհաննես Թումանյանի երգերը։ Թումանյանի մայրը Սոնան շատ պահանջկոտ և խիստ էր, բայց Հովհաննեսի և մնացած երեխաների հետ շատ նուրբ և սիրված։ Ինչպես Հովհննեսն էր ասում իր մայրն ու հայրը տարբեր երկրներից էին եկել։ Հովհաննեսի հայրը բոլորի կողմից սիրելի Քահանան էր։ Սկզբում Հովհննեսին դասավանդում էին իր հայր Թադեվոսը և իր քեռին։ Հետո իր կրթությամբ զբաղվեց իր ուսուցիչը։ Նա շատ ջղան էր և եթե ինչ-որ մեկը իր դասը չաներ նա իր փայտով կհարվածեր իր մեջքին։ Բայց հարվածներից Թումանյանը չէր ստացել, որովհետև ուսուցիչը վախենում էր իր մայրիկից և հայրիկից։ Հաենց դպրոցում էլ Հովհաննեսը սիրահարվեց։ Այտ Աղջիկը նկատեց այդ և ասաց։ Ինչ ես ինձ նայում,- ասաց նա դասի ժամ է։ Եվ այդ ժամանակ էլ նա գրեց իր առաջին բանաստեղծությունը։ Հետո մենք տեսանք հովհաննես թումանյանին հատուկ միծրագրով։ Նա սիրում էր հագուստի սպիտակ սև ոճ։ Եվ իր ձեռնափայտը լրացնում էր իր ոճը։ Այնտեղ դրած էր պահան։ Այդ պահարաններում պահվում էին գրքեր։ Այդ պահարանի ապակիների վրա փաքցված էին նակարներ, որովհետև շատերն էին ուզում իր գրքերը և չէին վերադաչնում։ Այդ իսկ պատճառով երկու հազար գիրք կորել էին և մնացել էր ութ հազարը։ Բայց դրանք միայն այն գրքերն էին որոնք Հովհհնեսն էր գնել։ Մանք բարձրացանք երկրորդ հարգ, բայց այնտեղ ոչ թե իր Դսեղ գյուղի տունն էր այլ Թիֆլիսի տունն էր։ Այնտեղ շատ գեղեցիկ էր։ Ամենաշատը ես հավանեցի հովհանես Թումանյանի աշխատասենյակը։ Այնտեղ կար մի այնիսի հայլի,որը մեզ ավելի գեղեցիկ էր ցուցադրում։ Հետո մենք խաղացինք մի լավ խաղ։ Մենք բաժանվեցինք խմբերի և մեր գիդը մեզ կարդաց Հովհննեսի առածները։