Արատես
Մարտի քսանյոթից քսանինը ես գնացել էի Արատես։ Երեք ժամ երկար ճանապահից հետո մենք հասանք։ Բայց ճանապարհին մենք կանգառներ ունեցել ենք։ Գնացել ենք Զորաց Եկեղեցի։ Երբ հասանք Արատես մենք գնացինք սենյակներով, դասավորեցինք մեր իրերը և հարմարվեցինք։ Երբ գնացինք ճաշելու տղաները ասացին, որ մեր համար կազմակերպել էին խնջույք։ Ես ուրախացա, որովհետև ինձ շատ հետաքրքիր էր թե ինչ են անելու նրանք։ Մեկ ժամ փորձ անելուց հետո նրանք կանչեցին մեզ։ Ցույց տվեցին իրենց ներկայացումը և մենք սկսեցինք ծափահարել։ Դա նորմալ էր, բայց իմանալով այդ դժվարությունները, իմանալով թե ինչ կարճ ժամանակում նրանք դա արեցին, դա շատ լավ էր, գերազանց։ Հետո մենք մի փոքր զրուցեցինք աղջիկների հետ և գնացինք ընթրելու։ Ընթրիքից հետո մենք պարկեցինք և սկսեցինք խաղեր խաղալ, զրուցել և քնեցինք։ Արավոտյան արթնացանք և սկսեցինք մեզ կարգի բերել։ Նախաճաշեցինք և դրանից մի քանի ժամ հետո գնացինք արշավի։ Հետո գնացինք տղաների սենյակ և սկսեցինք պարել երգել և գժություններ անել։ Իրիկունը խմեցինք ընկեր Արմինեի յուրահատուկ թեյը և գանացինք սենյակներով։ Առավոտյան ես տուխուր էի, որովհետև պետք է վերադառնայինք տուն։ Նախաճասեցինք, ես և Դավիթը մի փոքր խաղացինք ունո և ճանապահ ընկանք։
Շնոհակալ եմ շատ ընկեր Արմինեին և ընկեր Դիաննային այս հրաշալի ճամփորդության համար։